And a happy new year

Haallo lieve vrienden, familie en alle andere mensen die om een of andere reden geïnteresseerd zijn in mijn Kenia-avontuur,

De dag dat ik deze weblog schrijf, in mijn aantekeningenblok is 31 december. De dag dat het geweldige 2010 zou gaan aflopen. Want dat was 2010 voor mij, simpelweg geweldig.
Ik haalde mijn VWO-diploma, had vervolgens een fantastische vakantie met mijn familie en niet veel later vertrok ik dan naar Kenia.

Het was een jaar gevuld met keuzes, zoals het kiezen voor mijn geweldige reismaatje Bente, die er zeker mede voor heeft gezorgd dat de afgelopen 4 maanden geweldig waren.
2010 was een jaar van afsluiten, niet alleen maakte ik een einde aan 6 jaar RSG Lingecollege, ook is er een einde gekomen aan sommige vriendschappen. En ook kwam er een einde aan 17 jaar bij mijn ouders wonen zonder onderbrekingen.
2010 was ook een jaar van beginnen. Een begin van een ongelofelijk vet avontuur. Een begin van een prachtige vriendschap. Een begin met een nieuwe familie, een nieuw huis. Het was het begin van Kenia.

En als er één ding is wat ik van 2011 niet verwacht, is dat het einde van Kenia. Want hoewel mijn droom altijd is geweest om zoveel mogelijk van de wereld te zien, heb ik nog een andere droom : terugkeren.
De afgelopen maanden ben ik van deze familie gaan houden, ze zijn mijn tweede familie geworden (en voor Johanna, jij behoort tot mijn EERSTE familieJ). En ik hoop dat ik me ooit weer bij hun kan voegen.
Waarschijnlijk gaat dat niet in 2011 gebeuren, maar ondanks dat zal 2011 wederom een fantastisch jaar zijn.
De eerste 2 maanden en 9 dagen zal ik met mijn geweldige familie doorbrengen. In 2011 zal ik mijn moeder kunnen laten zien waar de plek is die mij heeft geholpen om meer mezelf te worden en om mij uit te laten vinden wat ik wil. Want in 2011 zal ik ook beginnen met een, waarschijnlijk dubbel-, studie die bij me past! Van wat het wordt ben ik nog niet helemaal zeker, maar ik weet zeker dat de keuze goed zal zijn.
2011 is een jaar vol keuzes, zoals de keuze van mijn vervolgopleiding en de plaats daarvan.
2011 is een jaar van afsluitingen, zoals het afsluiten van dit prachtige avontuur, waar ik momenteel nog midden in zit. De afsluiting van mijn (officiële) kind zijn, want 11 april word ik officieel volwassen.
2011 is een jaar van beginnen. Het begin van een bijzondere correspondentie tussen Tiel en Kisumu. Het begin van mijn studentenleven en alle bijbehorende toetsen, feestjes en nieuwe vrienden.

2011 is bovenal een jaar van verandering. Verandering binnen vriendschappen, verandering binnen het gezin, verandering in mij en in mijn levensstijl.
Ik ben benieuwd naar wat 2011 me brengen zal en in hoeverre 2010 daarvoor heeft gezorgd.
En natuurlijk wens ik jullie allemaal vanaf deze plek, een eettafel in Ligegam een fantastisch mooi 2011 toe.



En omdat jullie natuurlijk zo geïnteresseerd zijn in mijn doen en laten, zal ik ok nog even een korte samenvatting geven van mijn activiteiten de afgelopen tijd.
Kerstavond brachten we met het gastgezin door bij Sarah, Margriet en hun familie, wat erg gezellig en lekker was en vervolgens stortten we ons met Sissy en Francis op de eesrte 8 (!) GLEE-afleveringen en gingen om 5 uur slapen.
Op kerstdag kwam Philemon, één van de jongens die thuis was geplaatst en vlakbij woonde, langs, dat was erg leuk! Daarna brachten we een cake naar Agape, wat de jongens erg leuk vonden. Daarna hadden we een vroeg kerstdiner bij Blake en Esther, de eigenaars van Agape.
Eenmaal in Nyalenda belde ik met de gehele familie aan m’n vaders kant en we aten heeeeeeel laat, maar wel heel lekker een tweede kerstdinerJ
Zondag haalde ik lekker mijn vingers open tijdens het wassen (die vervolgens flink gingen onsteken, wat leidde tot mijn eerste antibioticakuur ooit! Ook weer iets wat 2011 me gebracht heeft), maandag vermaakten we onszelf in Agape en namen afscheid van Sarah’s en Margriet’s familie, dinsdag vertrokken we naar Ligega, de rural place, en bezochten Judy (de vrouw van de huisvader in Nyalenda voor de jongens) wat erg gezellig was en de 31e vierden we samen met vader Hans, Molly, Betwell, Kisito (mijn “vader”), mama Mary, Lenya, John en Sissy, om de volgende ochtend veeeeeeeeeels te vroeg op te staan voor de busreis naar Nairobi, waar Bente’s ouders de 2e aankwamen.
Oud en nieuw was erg leuk, en bijzonder. Bijzonder om 2 uur eerder het nieuwe jaar in te gaan, bijzonder om dat met deze geweldige mensen te vieren.

In Nairobi verbleven we, Bente en ik, de eerste nacht bij een tante van Anastacia, die ook in Nairobi zat, wat erg bijzonder was. Zonder klamboe sliepen we samen op een matras in de keuken, maar toch had ik dit echt niet willen missen. We hadden heerlijk gegeten, en het was gewoon erg bijzonder om zo dicht bij het “echte” leven van de Kenianen te staan.
De 2e vermaakten we ons met Anastacia, eerst gingen we (voor het eerst!!) naar de kerk, daarna lekker zwemmen met haar neefjes en nichtje, en daarna liepen we lekker een rondje door de wijk.
’s Avonds vertrokken we richting Nairobi, om daar onze spullen in het hotel te zetten en daarna Bente’s ouders van het vliegveld te halen, wat echt heel spannend, maar ook heel leuk was!
De 3e gingen we naar Kibera, een van Afrika’s grootste sloppenwijken, wat eigenlijk lang niet zo heftig was als verwacht. Eigenlijk was het helemaal niet heel heftig, maar vooral heel groot, haha. Maar Bente’s ouders waren wél erg onder de indruk van wat ze zagen.
En de 4e vertrokken we dan eindelijk weer met de bus naar huis, home sweet homo Kisumu.
Woensdag vertrokken we gelijk naar Agape, waar we ons vermaakten met de jongens, en ’s middags haalde ik (nouja, mijn moeder, zus en een vriendin) dan de vlechtjes uit mijn haar L. In Agape was het erg leuk, omdat ze dus voor de nieuwe jongens een soort oriëntatieklas hebben, waar ze ingaan op gevoelens en dingen die ze hebben meegemaakt, en uiteindelijk wordt aan de hand van wat testen bepaald naar welke klas ze moeten, en als ze die oriëntatieklas doorlopen hebben en ook een paar keer thuis zijn geweest, wordt bepaald of ze thuis worden geplaatst, of dat ze op Agape naar school mogen. Wij hopen natuurlijk dat de 3 jongens die uit Nyalenda komen, daar wel naar school mogen, maar we zullen het zien.
Donderdag gingen we het meer op, wat ontzettend mooi was, en daarna naar Pandipieri waar ik supergoed nieuws te horen kreeg. ZE GAAN WEER OPEN!!!
Vanaf volgende week hebben ze onze hulp hard nodig op de Non Formal Education, en over een tijdje zullen er ook weer jongens komen in Nyalenda!!
Supergoed nieuws natuurlijk, maar eigenlijk hadden we ook net bedacht om Agape een handje te helpen, hoe gaan we hier nou een mooie balans in vinden?

Dat horen jullie allemaal volgende week!
Veel liefs, een dikke knuffel, en nogmaals, een fantastisch 2011 toegewenst!


p.s. De foto's zijn nu nog in online te vinden, maar ik hoop ergens volgende week weer eventjes te kunnen uploaden. Dit weekend heb ik het eventjes druk:)