Home sweet home
Door: Sarah
Blijf op de hoogte en volg Sarah
10 Maart 2011 | Kenia, Kisumu
En dat was het dan. Afgelopen. Boem. Klaar.Over.
Thuis. Wat een raar begrip ineens. Thuiszijn. EN je daar nog helemaal niet zo gelukkig bijvoelen.
De laatste dagen in Kenia waren zwaar, vermoeiend & heel mooi. Maandag namen we afscheid van de familie en het was gewoon heel bijzonder en gezellig.Ook ons afscheidsfeestje op zaterdag was ontzettend leuk!
Maar toen dinsdag het dan tijd werd om écht dag te zeggen, kregen we het echt wel lastig.
De busreis was enigszins vermoeiend, maar 's avonds aten we lekker een hapje lasagna (!) bij een Keniase vriendin van mij en haar Nederlandse man, dat was erg lekker, ook de warme douche.
's nachts namen we een taxi naar het vliegveld en de vlucht tot IStanbul was echt verschrikkelijk.. Van Bente kreeg ik een heel lief cadeautje, een boekje met teksten van al mijn vrienden daar, echt superlief, maar natuurlijk ook heel verdrietig.
De hele vlucht tot IStanbul sprongen zo nu en dan de tranen in mijn ogen als ik er even aandacht wat en wie ik daar allemaal nu achterliet..
In Istanbul moesten we 5 uur wachten, en gelukkig waren we zo kapot dat we die grotendeels sliepen. En het was koud. IJskoud. Het sneeuwde gewoon. WAt een teleurstelling! De vlucht naar Düsseldorf was minder aangenaam, maar hij was wel wat vrolijker. Ik begon er naar uit te kijken om mijn lieve lieve zusjes weer te zien..En dat wa sook heel leuk! We werden antuurlijk hartelijk onthaald!
Maarja, vandaag, mijn eerste dag in Nederland, is echt wel weer verdrietig. Ik ben mijn tassen aan het uitpakken, en het is allemaal zo definitief. Heel lastig en verdrietig..
6 maanden KIsumu was een van de,nee, mijn leukste half jaar ooit. Ik heb er van genoten. Ik heb ervan geleerd. Ik ben dichter bij mezelf gekomen. Ik heb veel mensen in mijn hart gesloten.
Nu ben ik heel verdrietig, maar dat komt vooral door heimwee. Hopelijk wordt die heimwee snel omgezet in een mooie herinnering die ik nooit zal vergeten. En een herinnering die me terug laat komen naar Kenia.
Lieve lieve mensen,
Dankjulliewel! De reacties op mijn weblog hebben me altijd goed gedaan, en zeker ook verbaasd als ik ineens van sommige mensen uitvond dat ze mijn weblog gelezen hebben. Dankjewel alle vriendinnetjes die me gemaild hebben en altijd contact hebben gezocht. Dankjewle familie die altijd voor me klaar heeft gestaan. Zonder jullie steun, contact en liefde was het zeker een stuk minder leuk geweest daar!
Nu is het echt over. MIjn laatste weblog. Ten minste, van dit avontuur!
Thuis. Wat een raar begrip ineens. Thuiszijn. EN je daar nog helemaal niet zo gelukkig bijvoelen.
De laatste dagen in Kenia waren zwaar, vermoeiend & heel mooi. Maandag namen we afscheid van de familie en het was gewoon heel bijzonder en gezellig.Ook ons afscheidsfeestje op zaterdag was ontzettend leuk!
Maar toen dinsdag het dan tijd werd om écht dag te zeggen, kregen we het echt wel lastig.
De busreis was enigszins vermoeiend, maar 's avonds aten we lekker een hapje lasagna (!) bij een Keniase vriendin van mij en haar Nederlandse man, dat was erg lekker, ook de warme douche.
's nachts namen we een taxi naar het vliegveld en de vlucht tot IStanbul was echt verschrikkelijk.. Van Bente kreeg ik een heel lief cadeautje, een boekje met teksten van al mijn vrienden daar, echt superlief, maar natuurlijk ook heel verdrietig.
De hele vlucht tot IStanbul sprongen zo nu en dan de tranen in mijn ogen als ik er even aandacht wat en wie ik daar allemaal nu achterliet..
In Istanbul moesten we 5 uur wachten, en gelukkig waren we zo kapot dat we die grotendeels sliepen. En het was koud. IJskoud. Het sneeuwde gewoon. WAt een teleurstelling! De vlucht naar Düsseldorf was minder aangenaam, maar hij was wel wat vrolijker. Ik begon er naar uit te kijken om mijn lieve lieve zusjes weer te zien..En dat wa sook heel leuk! We werden antuurlijk hartelijk onthaald!
Maarja, vandaag, mijn eerste dag in Nederland, is echt wel weer verdrietig. Ik ben mijn tassen aan het uitpakken, en het is allemaal zo definitief. Heel lastig en verdrietig..
6 maanden KIsumu was een van de,nee, mijn leukste half jaar ooit. Ik heb er van genoten. Ik heb ervan geleerd. Ik ben dichter bij mezelf gekomen. Ik heb veel mensen in mijn hart gesloten.
Nu ben ik heel verdrietig, maar dat komt vooral door heimwee. Hopelijk wordt die heimwee snel omgezet in een mooie herinnering die ik nooit zal vergeten. En een herinnering die me terug laat komen naar Kenia.
Lieve lieve mensen,
Dankjulliewel! De reacties op mijn weblog hebben me altijd goed gedaan, en zeker ook verbaasd als ik ineens van sommige mensen uitvond dat ze mijn weblog gelezen hebben. Dankjewel alle vriendinnetjes die me gemaild hebben en altijd contact hebben gezocht. Dankjewle familie die altijd voor me klaar heeft gestaan. Zonder jullie steun, contact en liefde was het zeker een stuk minder leuk geweest daar!
Nu is het echt over. MIjn laatste weblog. Ten minste, van dit avontuur!
-
10 Maart 2011 - 08:14
Bente:
Lieefiee!!
wat heb je dit mooi geschreven!! het is echt lastig om nu weer thuis te zijn maar dat gaat nog wel over!
Lieve Saar onwijs bedankt en als je zin hebt om te bellen, bel gewoon!!
ik hou van je!!
Liefss!! -
10 Maart 2011 - 09:06
Wilma:
ik voel met je mee... take your time, het komt goed! Ervaar het allemaal maar. En ja mooi beschreven zo: tranen in mijn ogen.
Liefs -
10 Maart 2011 - 09:13
Eline:
Welkom thuis, we hebben je wel een beetje gemist hier,
but take your time
liefs -
10 Maart 2011 - 13:11
Bojan:
WELKOM THUIS SARAH!!! -
10 Maart 2011 - 14:35
Piet:
HOI HOI SARAH,
Welkom terug in holland;D
Groeten -
10 Maart 2011 - 15:10
Lotte:
Heey saar,
Welkom thuis. Wat heb je dit mooi geschreven. Hoop dat je een verschrikkelijk leuke tijd hebt gehad! tot snel
liefs lotte -
10 Maart 2011 - 19:51
Gonnie RutteErkelens:
Hoi Sarah,
Welkom thuis! Wat prachtig om te le zen hoe intens je dit beleeft. En wat een rijkdom, dat je zo welkom werd geheten en zo blij was om je zusjes weer te zien! Ik ben ook blij voor je vader en moeder, dat je weer veilig terug bent. Bedankt voor je leuke verslagen en ik hoop je gauw een keer in levende lijve te zien en je enthousiasme nog eens maar dan face to face te mogen ervaren. Hartelijke groeten van Gonnie -
10 Maart 2011 - 19:52
Esther:
Ja meid dat was dan een heel indrukwekkend en meeslepend half jaar van je jonge leven. Deze ervaringen zitten in je verankerd en zullen op wat voor manier dan ook doorspelen in je verdere leven. Dat is een hele verrijking daar ben ik van overtuigd!
Succes met het verder landen in Nederland! lieve groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
