over de helft

Jeetje mina, is het alweer weblog-dag, bedacht ik me gisteren?
Of, jeetje mina, zijn we hier alweer 3 maanden (afgelopen woensdag)


Ons bezoekje aan ligega was erg leuk, ontspannend en gewoon heerlijk!
Bij Zadock thuis werden we hartelijk ontvangen met chapati, heeeerlijk en na een paar uurtjes en een soda vertrokken we weer, verder op weg naar Ligega. De vader van hem was speciaal voor ons naar huis gekomen (natuurlijk ook om geld te zien), en we hebben ook wel wat geld achtergelaten, omdat deze kids met 10 euro alweer naar school kunnen.. Achteraf vraag ik me wel af of dat geld naar Zadock's opleiding gaat, maar volgens mij is zijn vader wel pro-educatie, dus of het geld nou wel of neit daar heen gaat, Zadock gaat in ider geval naar school:)

Ook hadden we van zijn moeder, mama Zadock, twee kippen meegekregne, die we met Kerstmis, OUd en Nieuw of een andere mooie gelegenheid gaan eten, en Bente heeft bij voorbaat al gezegd de slachting op zich te nemen.. Ik heb me nog niet aan die grote woorden vuil gemaakt, maar als ik niet flauwval als zij de eerste doet, zou ik zomaar eens de tweede kunnen proberen.. Ach ja, het is wel eens goed voor mij om te zien dat het vlees awt ik eet daadwerkelijk ene levend dier is geweest..

Na in Ligega lekker in de rivier gezwommen te hebben, ons halfway-feestje (tuskers!) gehouden te hebben en onze telefoons opgeladen te hebben (want ja, zonder elektriciteit in Nyalenda gaat dat lastig), gingen we maandagmiddag maar weer op huis aan..

Dinsdag brachten we enigszins saai door, met een bezoekje aan pandi met de nodige vragen over elektriciteit en stromend water (ondertussen is het water in ieder geval weer terug (nouja, de rekening is betaald, dus eht water moet vandaag terugkomen, heb momenteel nog niet mijn handen kunnen wassen onder en stromende kraan) na een week, de elektriciteit zal ngo wel even wegblijven.) en Bente vertrok vervolgens naar Magadi Child Counselling waar ze, vanwege de vkantie, vooral bezig zijn met activiteiten voor kinderen te bedenken, maar normaal zijn ze dus ook een soort adviesorgaan voor ouders uit de community en een soort plek waar kinderen heeng aan als er thuis problemen zijn. Dit kan nog wel goed draaien omdat dit projectonder de afdeling Health valt, waarvan geen geld gejat is. Dus misschien ga ik daar later ook nog wel eens een keertje heen! Volgens Bente was het in ieder geval de moeite waard!

Woensdag zijn we meegeweest met het wegbrengen van de laatste 3, Meshack, Musa en Hezbon, die alledrie 'speciale gevallen' zijn. Ze zijn nu overgeplaatst naar een andere organisatie Agape, wat ik eerst niet zo heel tof vond, maar wat ik ondertussen echt super vind.

Door de vakantie zijn er nu maar 20 jongens, de andere 70 (!) zijn naar huis, als een soort try-out voor de uiteindelijke thuisplaatsing, maar de rest van het jaar zijn er dus 90 jongens die naar een formal school gaan,samen met nog 80 kinderen uit de community. Voor meshack en Musa is dat echt geweldig, want Meshack is nooit naar scdhool geweest (behalve dan non-formal, waar hij alles heeft geleerd wat ie weet) en Musa weet niet hoe die moet lezen. Op Pandipieri hebben ze respectievelijk 3 of 4 jaar geen formele les gehad, dus voor hun is het echt wel tijd om dat te gaan krijgen.

Voor hezbon weten ze nog niet zeker of ze plaats hebben, omdat zijn vader uit de directe community komt en ze niet het risico willen lopen dat het misgaat, maar voorlopig kan hij er nog wel even blijven.

Het is dus een grote organisatie met allemaal ex-straatjongens die na hun verblijf in ieder geval een goed woordje engels kunnen en behoorlijk wat kennis in hun achterhoofd hebben. Nu zijn er nog 20 die wegens omstandigheden niet voor de vakantie naar huis kunnen, maar voor hun worden de hele maand december veschillende activiteiten georganiseerd (zwemmen, impala-park) om ze bezig te houden.

Toen wij de volgende dag kwamen en zagen dat de 3 jongens eigenlijk best genoten van die nieuwe omgeving, viel er toch een beetje een last van onze schouders af.

Het enige jammer aan al die leuke dingen van Agape is dat ze zoveel "dure" dingen kunnen doen, omdat ze gesponsord worden door de kerk. oké, op zich is dat niet verkeerd, maar de jongens worden dus ook echt goed gelovig opgevoed, en zelfs een jongen die moslim was en uit mombassa kwam, is door Agape christen geworden. Maar ach, beter een gedwongen christen, dan analfabeet, geldt hier in Kenia echt wel.

Gisterochtend ben ik er dus geweest, maar na de lunch ging ik niet meer terug, ahd niet zoveel zin en had hoofdpijn (Wat later uitliep tot oorpijn, die nu wel weer over is), maar Bente is toen met de jongens meegeweest naar ene impala-park, wat weer eeeerrrrg leuk was, vertelde ze.

Vanochtend zijn we weer geweest en het was echt heel leuk, de jongen die uit Mombassa kwam, Salim Ali (tegenwoordig Samuel Salim), vertelde me over zijn verleden. Een rijke Aziatische vader, maar een Keniase moeder. Zijn vader woont nog steeds in Mombassa, maar is waarschijnlijk hertrouwd, want ondanks alle rijkdom daar voelt Salim zich niet gewenst. Zijn moeder is hij kwijtgeraakt, en na in mombassa op de straat te hebben geleefd, ging hij naar Busia (op de grnes tussen KEnia en Oeganda) naar zijn oma van zijn moederskant, maar zij had niet genoeg geld om hem te ondderhouden, dus uiteindelijk kwam hij dan in Kisumu op de straat terecht, waar hij in Agape OUtreach bekeerd werd en daarmee toegang kreeg toe Agape Children's Ministry, waar hij naar school kon. Zo'n jongen is 14 jaar, en heeft al superveel gezien, meegemaakt. Natuurlijk, uit dit verhaal klinkt het ngo niet zo verschrikkelijk, maar hij heeft me ook nog lang niet alles verteld..


Aangezien ik jullie moest verblijven met een weblog, en omdat ik vanwege mijn laatste ziekte-symptomen een beetje rustig aan wil doen, ben ik vanmiddag niet teruggegaan, maar als Bente me zometeen komt vergezellen bij het sorteren van foto's, ben ik benieuwd naar de nieuwe verhalen, want het is er echt prachtig..


Goed, ik ga nog eventjes wat foto's voor jullie uploaden en dan lekker ene drankje doen bij Mon Ami, waar ik alle foto's zal sorteren!


Sorry voor de lange weblog, hopelijk hebben jullie met plezier gelezen!

Dikke knuffel!

p.s. Omdat ik al mijn fotoruimte al heb opgebruikt: Ook ik heb nu een picasa webalbum waar jullie foto's kunnen kijken, en natuurlijk zijn op mijn hyves altijd foto';s te vinden!


Picasa: http://picasaweb.google.com/101290323486289681818/Kenia?feat=directlink

Hyves: www.saarrrrie.hyves.nl