O kom er eens kijken

En dan zit je, alweer, in het internetcafé, met grote tegenzin, omdat je een weblog moet schrijven..

Misschien dat ik, net zoals Bente, ook maar eens 1 x in de 2 weken ga updaten, alhoewel ik dan wel echt een lange weblog moet schrijven..

Maar op zich is het ook wel weer leuk om de afgelopen week terug te halen.

WANT MIJN VADER WAS HIER!!!!!!


Natuurlijk had ik net vrijdagavond ene weddenschap afgesloten om de hele zaterdag geen nederlands te praten, dus, alhoewle ik al verloren had, weigerde ik een sinterklaasliedje te zingen toen Sarah dat mij vroeg. Nadat ze me toch eindelijk hadden overgehaald (omdat ik had verloren moest ik een lunch betalen, maar nu zouden zij betalen voor mij, haha) zong ik dan toch, met Bente, Sinterklaasje kom maar binnnen met je knecht, en de hele familie deed ook net alsof ze aan het meezingen waren. NAtuurlijk voelde ik wel dat er wat ging gebeuren, maar aangezien Margriet miste verwachte ik dat zij als Sinterklaas binnen zou komen. Nou, niet dus.

Staat ineens m'n vader in de deuropening met een Sinterklaasmijter op. Nou, dat is echt de mooist e verrassing geweest uit mijn leven!
Ik heb namelijk al honderden keren gezegd: O, echt jammer dat mijn vader dit niet kan zien, dat hij dit niet met mij kan delen..

En nu kan hij dat toch!

Het was echt super gaaf te gek en gewoon bijzonder!

De zondag daarna showde ik hem een beetje rond in Nyalenda en 's middags vierden we Sinterklaas met de jongens, omdat Hermijntje (nogmaals bedankt!!) had gezorgd voor lekkers en ook voor leuke cadeautjes (en natuurlijk Pamela's cadeautjes die ngo thuis waren, zijn eindelijk ook aangekomen!!!).

Jaaa, dat was ook erg leuk!
's Middags dronken we gezellig een biertje aan het Victoria meer, dat was voor mij ook de eerste keer dat ik Tilapia Beach zag, haha!

's Avonds was vader Hans, de oprichter van Pandipieri, ook in Nyalenda, en dat was de eerste keer dat wij hem ontmoetten, dus dat was ook erg leuk. Natuurlijk speelden ze het oud-hollandse spel sjoelen, maar omdat ik wist dat ik zo mogelijk nog slechter was dan mijn vader, heb ik lekker niet meeegedaan (en dus ook niet verloren:P)

Maandag brachten we hem, helaas, alweer naar het vliegveld met ons tijdelijke neefje, die dat natuurlijk erg bijzonder vond..
Het was maar een kort bezoek, maar wel supergaaf en ik heb er echt van genoten en ben nog steeds erg dankbaar daarvoor!

En ook mijn complimenten aan IEDEREEN voor het geheimhouden. Niet dat ik het niet graag had willen weten, maar ik vind het echt bijzonder dat niemand iets heeft laten doorschemeren, haha!

De rest van de week hebben we niet heel veel bijzondere dingen gedaan, gisteren zijn we naar de jeugdgevangenis geweset, die er veel leuker uitzag dan verwacht. Wel waren de kinderne lang niet zo vrolijk als onze jongens in Nyalenda en nog steeds gaan over die plek de ergste verhalen rond, zoals verkrachtingen en mishandeling.

We zouden woensdagnacht voor straatwerk gaan, mar om dat de organisatie die dat meestal regelt ook met een vakantiestop is, is het niet doorgegaan. Waarschijnlijk gaan we nou een keer met Felix (de work-aholic) 's nachts ('s avonds dus) de straat op, en dan gaan we gewoon eens kijken hoe dat is.

We zijn wel van plan om nu, nu Pandi stil ligt, vaker naar de jeugdgevangenis te gaan, en naar een opvangcentrum voor jongens ide nog steeds straatjongens zijn.

Deze week hebben we ngo wel slecht nieuws gehad, de laatste jongens die overgebleven zijn, met de lastige zaken, worden overgebracht naar een andere organisatie. Dat is best wel heftig voor mij, omdat voor die jongens Nyalenda een soort thuis is geworden. 1 van hun zit er al dik 4 jaar. Ik ga vandaag met zuster Bernadette praten en kijken in hoeverre we zouden kunnen regelen dat ze tóch mogen blijven.. Maar ik verwacht dat de knoop al doorgehakt is, en dat er niet veel meer aan te doen is..
De situatie is zelfs zo erg dat iedereen zijn ontslag gekregen heeft, en dat er in januari een paar worden teruggeroepen en er zullen een paar nieuwe mensen worden aangenomen, maar over het algemeen zullen de meeste mensen hun spullen moeten pakken..
Misschein ook onze gastmoeder en dat zou echt verschrikkelijk zijn. Ik ben ondertussen al zoveel gaan hechten aan dit gezin, mijn tweede familie, dat ik het al lastig vind als een van hen voor een paar weken naar Nairobi gaat, laat staan als ze allemaal naar huis moeten. Ook daarover ga ik met zuster Bernadette praten, gewoon om te weten waar wij aan toe zijn.

Dit weekend gaan we met de hele familie naar Ligega, de rural place. Dat is wel erg leuk, want Lenya bijvoorbeeld, is daar al een jaar niet geweest, dus voor haar is het wel echt leuk om haar vader weer eens te zien. En sowieso is alles wat we met de familie doen altijd heel gezellig!

Helaas blijven mama, Anne, Betty en Bente achter, omdat de eerste 3 al plannen hebben en de laatste ziek is.. Jammerjammerjammer, maar met hun doen we wel weer een keer wat anders!

Goed, ik moet gaan pakken en laatste spulletjes kopen, want we gaan vanmidag ook nog koekjes bakken met de jongens en ik ga even bij Sarah & Margriet douchen (1, zij hebben warm water, 2 mijn handdoek ligt toch al daar, 3 mijn telefoon ligt daar ook aan de oplader, 4 mijn handdoek in Nyalenda is net gewassen en dus nog steeds nat; ik heb dus een heeeeel goed excuus om dat daar te doen).

Oo, en we gaan mrogen ook nog Zadock, een van de jongens, opzoeken, want hij woont op de weg naar Ligega, dus dat is echt superleuk! EN volgende week gaan we waarschijnlijk ook Vincent opzoeken, die in Kisumu woont, dus dat is ook errrrrug leuk!


OKee, volgens mij heb ik jullie nu wel weer deelgenoot gemaakt van al mijn leed en plezier!


Tot volgende week :)
p.s. Omdat ik al mijn fotoruimte al heb opgebruikt: Ook ik heb nu een picasa webalbum waar jullie foto's kunnen kijken, en natuurlijk zijn op mijn hyves altijd foto';s te vinden!


Picasa: http://picasaweb.google.com/101290323486289681818/Kenia?feat=directlink

Hyves: www.saarrrrie.hyves.nl