Time for goodbyes

15 November

Hallooo, en dan alweer een weblog van mij. In eerste instantie wil ik jullie graag een verhaal vertellen wat ik vorige week al online had gezet, maar wat ik vervolgens heb aangepast. Een aantal zullen het verhaal dus al kennen, anderen niet.
Maandag 1 november is er behoorlijk wat mis gegaan op Pandipieri. Pandipieri heeft een bankje waar mensen uit de community hun geld kunnen brengen om het, bijvoorbeeld, te sparen. Maar dat bankje is helemaal leeggeroofd door een aantal mensen van het management, Gabriël (de directeur), Michael (onze begeleider) en James (het hoofd van Child Service, en tevens onze broer). De mensen van de community waren dus behoorlijk boos toen ze erachter kwamen, en nadat Bente en ik een half uur weg uit Pandi waren, kwam er een behoorlijk heftige demonstratie.
De 3 mannen zijn ontslagen en door de druk van de community zullen ze waarschijnlijk ook vervolgd worden (alhoewel ik me afvraag hoeveel dat hier voorstelt). Maar de 3 mannen zijn momenteel ook “onvindbaar”.
Het geld van de mensen wordt nu teruggegeven, want zuster Bernadette had nog ergens geld apart staan voor de Healthafdeling, wat nu daar heen gaat, maar er is nog niet genoeg geld voor de mensen van de community. Laat staan om de werknemers salaris te betalen. Of om de kids hier te onderhouden. Dat is dan ook de belangrijkste reden dat er nu zoveel spoed zit achter het terug naar huis brengen van de jongens.
Gisteren zijn de eerste homevisits geweest, vandaar ook dat ik mijn weblog pas vandaag online zet. En dat was best lastig, want Rasto, mijn grote vriend, werd daar ook achtergelaten, en dat deed best wel een beetje pijn, vooral omdat zijn neef (die hem wil vermoorden) daar ook gewoon rondloopt. Het was dus dubbel lastig, want niet alleen ga ik hem super erg missen, het voelt ook gewoon niet heel prettig om hem daar achter te laten.
Ook voor Shem, een andere jongen, was het echt wel lastig om hem achter te laten, omdat het zo duidelijk te zien was dat hij zich niet comfortabel voelde. De andere 2 jongens die we gisteren thuis hebben geplaatst leken wel meer op hun plek, alhoewel bij 1 van de 2 de ouders/verzorgers niet thuis waren, dus we er maar op moeten vertrouwen dat de buren een oogje in het zeil houden, maar deze jongen wilde wel graag naar huis.
Morgen, vrijdag, en volgende week maandag, woensdag en vrijdag zullen er nog meer homevisits plaats vinden en van sommigen weet ik nu al dat het superleuk wordt want die zijn “per ongeluk” hier terecht gekomen (opgepakt door de politie en via de jeugdgevangenis hier terecht gekomen, omdat ze op straat liepen), en die kids willen super graag naar huis.
Er zijn een paar jongens die “moeilijke gevallen” zijn en hier ook al best een tijdje zitten, dat zijn Meshack, Hezbon en Musa. De jongens zijn alle 3 schatten, maar vroeger enorm mishandeld, dus die kunnen (nog) niet thuis geplaatst worden. Zij zouden eerst door verschillende organisaties geplaatst worden totdat ze weer terug konden komen, maar gelukkig blijven zij nu gewoon in Pandi, omdat er voor een paar extra jongens wel te zorgen valt. Daar zijn Bente en ik heel erg blij mee! We gaan die lieve jongens natuurlijk ook lekker verwennen, want voor 3 jongens kunnen wij best een keertje lekker koken, en die kunnen best vaker mee gaan zwemmen, haha!
Wij zijn dit weekend dus lekker met de jongens wezen zwemmen, want eigenlijk wilden we een feestje organiseren, maar door de geldproblemen kon de elektriciteitsrekening niet betaald worden, dus besloten we maar dat we een feestje in het zwembad moesten gaan houden. (alhoewel de elektriciteitsrekening wel betaald is en we gewoon elektriciteit hebben). Het was echt superleuk, en het was heel mooi om de jongens zo lief te horen zeggen: thank you. En ze hebben echt genoten, van elke spetter water, van elk frietje en van elke slok frisdrank, ja, het was echt heeeeel leuk! Bedankt voor alle donaties dus!

Bente had behoorlijk veel geld ingezameld en omdat er nu geen geld in pandi is om voor alle kinderen een uniform mee te geven (voor school), wat normaal wel gebeurt omdat de kids anders niet naar school gaan, heeft Bente besloten om daarvoor te sponsoren, wat echt superleuk is. De kinderen zijn helemaal blij met hun uniform, en de kans dat ze nu echt naar school gaan als ze weer thuis zijn is een stuk groter (alhoewel er nog wel een bijdrage aan de school geleverd moet worden door de ouders).

Met Margriet en Sarah hebben we al lekker gekookt (heerlijk hollandse pot), en we zijn ook al lekker met hun uiteten geweest, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel jammer vind dat ze nu niet meer in Nyalenda verblijven, maar in een appartementje van een vriend van hun, die nu op vakantie is. Toch weer een beetje Hollandse gezelligheid verdwenen, haha!

Zaterdagavond hadden Bente en ik ook een uitnodiging gehad voor Thanksgiving van Amerikaanse studenten die hier stage lopen. Dat was echt supergezellig, heb er ook weer leuke mensen ontmoet, en heeeeeeeerlijk gegeten, haha! Was bijzonder om dat een keer mee te maken..

Zondag zijn we met Anas (Anastacia) wezen zwemmen, omdat zij eindelijk vakantie heeft na elke dag sinds wij hier zijn naar school te zijn geweest, en heeft ook haar eindexamens van de primary school afgerond, dus nu is het nog even de resultaten afwachten. Dat was echt supergezellig, en ook weer erg lekker!

Goed, dit is alweer een veel langere weblog dan gepland, en ik moet nog veel andere dingen doen, dus tot de volgende keeeer!

X