Back to basics

Daar stonden we dan, woensdagochtend, op het vliegveld. Toevallig reden we achter elkaar duitsland in (en dus ook per ongeluk langs de parkeergarage het vliegveld weer af). Maar uiteindelijk stonden we daar.
En moesten we hopen dat onze bagage mee mocht zonder bij te betalen (want het was natuurlijk een paar kilo te zwaar), en we moesten afscheid nemen.

Dus nadat de bagage zonder gezeur gewoon mee mocht, liepen we na een broodje en een drankje naar de controle. En daar namen we afscheid van onze ouders en van mijn zusjes. Bij mij rolden natuurlijk de tranen over mijn wangen, maar toen we in eht vliegtuig naar Istanbul zaten voelde ik me al weer helemaal op mijn plek.

We zaten naast een Turkse vrouw uit Duitsland en we kletsten gezellig met haar, en genoten van het heerlijke eten.
In Istanbul moesten we eventjes wachten, maar daar aten we lekker bij de Burger King voor we in het vliegtuig naar Nairobi stapten.

Eenmaal in Nairobi aangekomen kregen we een visum voro een maand. Gelijk stress dus, want we hebben een visum voor 3 maanden nodig. Daar meoten we nu nog achteraan gaan, als het goed is gaan we woensdag naar het immigration centre hier.
We werden opgehaald door Martin die ons naar het Mill Hill house bracht.

Daar werden we ontvangen door Ko Klaver en rond een uur of 4 lagen we dan eindelijk in ons bed, in aparte kamers helaas.

De volgende dag stonden we rond een uur of 11 op, genoten van een heerlijke nederlandse boterham en we genoten van de zon en schreven in ons reisdagboek.

Na de lunch, soep met brood, gingen we naar een levensgrote supermarkt, wat echt heel leuk was, want de helft van mijn bagage had ik gewoon thuis kunnen laten. Niet alleen hebben ze daar gewoon voedingssupplementen, maar vaseline, goeie shampoo, deodorant, bodylotion, malariazooi, nog meer malarazooi, werkelijk waar alles waar ik dus superveel van heb meegenomen.

Daarna gingen we weer naar het Mill Hill house en onder het genot van chocola speelden we een spelletje kaart met de mensen daar.

De volgende dag werden we in Nairobi gedropt en nadat we naar de city market gegaan waren waar we ongeveer in elk winkeltje welkom zijn geheten, hebben we per ongeluk een erg groot rondje gelopen en kwamen we in een prachtig park terecht waar we eigenlijk de rest van de dag hebben doorgebracht, nouja, tot een uurtje of 1 dan. En we kwamen er om half 11 aan. Bij de supermarkt kochten we wat eten en drinken dat we daar op aten en dronken en terwil we dropjes aten speelden we kaart.

Daarna namen we de bus naar huis, wat al lastig genoeg was, want op het busstation sdtonden ongeveer 10 bussen &C of 40, maar wij hadden natuurlijk bus 4W of 24 nodig. We vroegen het aan een meisje die toevallig ook nog bij dezelfde halte eruit moest, dus het kwam allemaal wel goed.

Daarna gingen we een buskaart halen voro de volgende dag, want op zaterdag 9 uur vertrokken wij voor 11 euro naar Kisumu.

Het was een ' bumpy ride', en nadat we een keer heel hard woow geroepen hadden en alle meerijders ons geirriteerd en verwonderd aankeken, besloten we maar dat we net deden alsof het de normaalste rit uit ons leven was.

Eenmaal in Kisumu werden we opgehaald door Edwin die ons naar de compound van de straatkinderen bracht, waar ons gastgezin zich bevond.

Eenmaal daar aangekomen kwam de eerste shock. Dit was behoooooorlijk back to basics. ja, we hadden 1 stopcontact op onze kamer, licht en een lekker bed, maar daar is ook alles mee gezegd. We hebebn een douche die het soms niet doet, een wc dat eigenlijk gewoon een gat in de grond is en verder stelt het allemaal bar weinig voor.

De moeder van ons gastgezin was helaas niet aanwezig, en de vader die woont daar helemaal niet, dus we werden ontvangen door de dochters: Anastacia (15), Francisca (17), Evelyn (20) en Benter (26). Anastacia gaat nog naar de primary school, Francisca naar High School en Evelyn en Benter gaan allebei niet naar school. Met Francisca hebben we superleuk gekaart, en Evelyn is echt de grappigste van de 4.

Enigszins van de shock bekomen, onder andere door de gastvrijheid (en de heerlijke spaghetti),maar toch nog wel aangedaan gingen we rond een uur of 11 naar bed.

Om rond 5 / half 6 weer gewekt te worden door al het lawaai buiten. ja, de zondag was begonnen.

Weer een lekker broodje als ontbijt, dat was erg fijn, en vervolgens tijdens het schrijven van onze reisdagboeken hadden we kerkmuziek op de achtergrond die erg vrolijk was.

Na deze vroijke morgen gingen we naar de dichtsbijzijnde Nakumatt om daar wat water, muggenzooi voor in het stopcontact en een voetbal in te slaan, eveneens als een omzetter voor het stopcontact met 4 aansluitingen voor onze stekkers, dus 's middags hadden we fijn muziek van de dockingstation.
Als middageten aten we Ugali met scuma wiki en ei. Dat is de maaltijd die ze hier vaak eten en het was niet echt vies, niet lekker, maar best te doen!

De rest van de dag hebben we eigenlijk nisk gedaan behalve gekaart.

Vandaag werden we wakker (Bente moest me zelfs wakker maken, want ik had de wekker tot 4 keer toe niet gehoord) en weer een lekker boterhammetje als ontbijt.

Na het schrijven van onze reisdagboeken (waar we nu echt al mee achterlopen, omdat we teveel andere dingen doen) en een rondleiding door de Artschool werden we opgehaald door de mensen van het Pandipieri project. wij zjin vandaag bij 3 projecten geweset, eentje was een school om te leren koken, naaien, bouwen met stenen, of timmeren. Het tweede was een pre-primary school, dat is een school die 3 jaar duurt voordat je naar primary school gaat. Dat was erg leuk, al die kleine kindjes, ookddaar was een school om te leren naaien en koken, maar ook om met computers (en dan vooral word) overweg te kunnen en er was Child Care, dat was de hoofdzaak van dat project. Volgens mij (ik kon het allemaal niet precies verstaan) gaan ze daar kijken naar de situatie van het kind, praten met ouders over de opvoeding en dergelijke. Maar daarover komt alter wel meer.
En het 3e project, tja, daar hebben ze van alels, een straatkinderenopvang voor meisjes, nog een pre-primaryschool, HIV/Aids voorlichting, medicijnen, computercursus en vast nog meer.
Morgen gaan we naar de nutrition, maar die licht, naar wat ik begrepen heb, buiten het centrum van Kisumu.

De komende weken gaan we op alle projecten een beetje meelopen, samen met de begeleiders hier maken we een planning en uiteindelijk zullen wijzelf meer gaan bepalen waar we het meest agan helpen.

vandaag hebben we dan ook mama meri ontmoet, de vrouw dez huizes waar de de komende 6 maanden zullen verblijven.

Nou, dat is ongeveer een beschrijving van de afgelopen dagen:D

Verder: Binnenkort ga ik op mijn laptop op internet, zodat ik foto's en misschien zelfs filmpjes kan plaatsen, en op mijn laptop typ ik ook mijn reisdagboek over, zodat ik het misschien later uit kan printen (maar misschien kost het me te veel energie om alles over te typen, en heb ik daar gewoon over een paar weken geen zin meer in)

Verder hebben Bente en ik gisteravond in een zakje geplast, omdat er kakkerlakken op de 'wc' zaten. Dat was in ieder geval een hele ervaring meer.
Zometeen, als ik klaar ben op het internet, ga ik ook zeker een emmer kopen, voor als we een keer 's nachts naar de wc moeten, want het is echt en ver lopen en er is dus een kans op kakkerlakken.

We hebben vandaag ook op een bordaborda gereden, dat was echt heel leuk. Dat is een fiets met op de bagagedrager een kussen (waar jij dan op zit). En voro 20 shilling (20 cent dus) konden we daarmee vanaf het Headquarter weer terugrijden naar Nyalenda, waar we verblijven.

Ondanks de shock dus, hebben we het best naar onze zin, en ik moet zeggen dat ik er nu best tegenop zie om hier 3 maanden te zitten, maar ik denk dat het wel gaat lukken, ik moet gewoon 'even wennen' .

Noujaa, volgende keer dus vanaf mijn laptop, met foto's en misschien weer andere verhalen.

Ik kan niet zeggen dat ik jullie mis (sorry, geeneen ja), maar ik denk wel aan jullie!

Tot snel!


p.s. Woops, vergeten: Ik ben in Kenia bereikbaar op een Keniaas nummer, stuur daarvoor maar een e-mailtje, en vraag dan ook gelijk om mijn fijnere e-mail, want daar komt geen rotzooi op binnen, dus dan verwijder ik niet per ongeluk de goede mailtjes